 |
 |
 |
 |
Przebudzenie |  |
| Jeszcze słonko nie wiosenne twarze surowo głaszcze, a świeży poranny oddech przewiewa nagie chaszcze. Jeszcze na próżno szukam zieleni, choć w duszy już ją widzę i czuję i wiem, że niedługo, że za chwilę świat się wokoło przemaluje. Jeszcze panuje cisza senna, co ptakom zabrania śpiewać, a Ty wtulona w obce ramiona daleko się gdzieś podziewasz. Gdzie jesteś wieczna miłości co mnie pocieszasz marzeniem? przyjdź i zaurocz jak co roku, czekam na Twe przebudzenie. |
||
 |
E. J. |  |