 |
 |
 |
 |
Droga |  |
| Nie potrafię patrzeć Już nie ufam oczom Nie potrafię wierzyć Myśli łzami broczą Duch mój za tchórzliwy Na życia zgaszenie Już martwy, choć żywy Nadziei westchnieniem Byliśmy gotowi Dla nas wszystko rzucić Zaufać wiatrowi Niebu deszcz zawrócić Chcieliśmy na próżno Chcieliśmy niewiele Nie było za późno Za wcześnie, o wiele Znosiliśmy sami Odpływy, przypływy Wiecznie zakochani Do bólu szczęśliwi Losu nic nie zmieni Zamilknąć już trzeba Byłaś mi na ziemi Kawałeczkiem nieba Słońcem wypełniałaś Wokoło przestrzenie W uśmiech zamieniałaś Niezadowolenie Dawałaś w miłości Spełnienie w rozkwicie Nie masz ty litości "Sprawiedliwe" życie W srebrzystym pokoju Tańczący film radości W magicznym upoju Do nieskończoności Szaleństwem zdobiony Bez barier niemocy W obiektyw wklejony Nasz "Sen Letniej Nocy" Żyłaś swoją wizją Z jedwabną godnością Prawdziwą poezją Niesamowitością Złu czoła stawiałaś Siłą huraganu Nigdy nie zdradzałaś Swojej drogi planu Jeszcze nie odchodzę Przedłużam wizytę Cele na mej drodze Światy nie zdobyte Noszę cię w mej duszy Otuloną ładnie Aż zegar się ruszy I kurtyna spadnie Aż zegar się ruszy I kurtyna spadnie. *To moja osobista, polska interpretacja tekstu piosenki "Der Weg" Herberta Grönemeyera. >> Link na utwór; "Der Weg" |
||
 |
E. J. |  |